ಸಮಾರೋಪ ಸಮಾರಂಭ
ಮೇರುತಿ ಏರುತಿ
ತಾರೀಕು ೧೩.೧೧.೨೨ ರಂದು ೪ಗಂಟೆಗೆ ಗಂಟೆನಾದ ಮೊಳಗಿದಾಗ ಎದ್ದು ತಯಾರಾದೆವು.ಬೆಳಗ್ಗೆಯ ಚಹಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ೪.೩೦ಗೆ ತಿಂಡಿ (ಸೆಟ್ ದೋಸೆ ಚಟ್ನಿ, ಸಾಂಬಾರು, ಕೇಸರಿಭಾತ್ ಕಾಫಿ, ಚಹಾ)ತಿಂದು, ಬುತ್ತಿಗೆ ಹುಳಿಯನ್ನ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ೫ ಗಂಟೆಗೆ ಹೊರಟು ನಿಂತೆವು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ೪.೩೦ಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿಂದದ್ದು ಜೀವನದ ಪ್ರಥಮ ನಡೆದ ಹೊತ್ತದು! ಯಾರಾದ್ರೂ ತಿಂಡಿ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸಿದ್ರೆ ಹೊತ್ತುಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಸದಾ ಸಿದ್ದವೇ! ಮೂರೂ ದಿನವೂ ಒಂದೊಂದು ಸಂಚಿಯಲ್ಲಿ ೨ಕಿತ್ತಳೆ, ಖರ್ಜೂರ(ಒಂದುದಿನ), ೨ ಮಜ್ಜಿಗೆ ಪೊಟ್ಟಣ, (ಎರಡು ಮಜ್ಜಿಗೆ ಬದಲು ಒಂದು ಹಣ್ಣಿನ ರಸದ ಪೊಟ್ಟಣ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು), ಇತ್ತು.( ಆ ಬಟ್ಟೆ ಸಂಚಿಯನ್ನು ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ಉತ್ಪನ್ನದ ನಾರಾಯಣ ವಿಶೇಷ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳು ತಯಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಜೀವನ ಕಲಿಕೆಯ ಅಂಗವಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಈ ತರಬೇತಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತು ಚೀಲ ಮಾರಾಟದ ಲಾಭಾಂಶವನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯ ಮಕ್ಕಳ ನಿರ್ವಹಣೆಗಾಗಿ ಬಳಕೆ ಮಾಡುತ್ತಾರಂತೆ. ವಿಳಾಸ: ತಲ್ಲೂರು ಫ್ಯಾಮಿಲಿ ಟ್ರಸ್ಟ್ (ರಿ) ನಾರಾಯಣ ವಿಶೇಷ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆ, ತಲ್ಲೂರು, ಎನ್.ಎಚ್, ೬೬, ಕುಂದಾಪುರ ೫೭೬೨೩೦ www.tallur.org ಮಿಂಚಂಚೆ: tallurspecialschool@gmail.com ಚೀಲ ಅವಶ್ಯ ಇರುವವರು ಸಂಪರ್ಕಿಸಬಹುದು. ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ನೆರವಾಗಬಹುದು.
ಎರಡು ಬಸ್ ೫.೩೦ಗೆ ಬಂತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿ ನಾವು ಸುಮಾರು ೧೩ಕಿಮೀ ಹಾದು ಹಳುವಳ್ಳಿ ತಲಪಿ ಅಲ್ಲಿಳಿದು ನಾವು ಮೇರುತಿಯನ್ನು ಏರಲು ೬.೩೦ಗೇ ಸಜ್ಜಾದೆವು. ಸುಮಾರು ಮೂರು ಕಿಮೀ ದೂರ ಏರು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲೇ ನಡೆದೆವು. ಎರಡೂ ಕಡೆ ಕಾಫಿತೋಟ. ಏರು ರಸ್ತೆಯಾದ ಕಾರಣ ನಾವು ಮೊದಲ ಗೇರ್ ಬಿಟ್ಟು ಗಾಡಿ ಚಲಿಸಲು ಮುಂದಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾವ ಅವಸರವೂ ಇಲ್ಲದೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಬಗನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ನಡೆದೆವು. ಎಲ್ಲೂ ಸಮತಳ ಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಎರಡು ಕಡೆ ತುಸು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಬಳಿಕ ಮುನ್ನಡೆದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ಡ್ರೋನ್ ಕ್ಯಾಮರದಲ್ಲಿ ಸೆರೆ ಆದೆವು.
ನಮ್ಮೊಡನೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಗಳಾಗಿ ಮೂವರು ಬಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಮಾತಾಡುತ್ತ, ನಿಮ್ಮ ತಂಡದವರ ವರ್ತನೆ ನಮಗೆ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ಈಗಿನ ಕೆಲವು ಯುವಕ ಯುವತಿಯರು ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅಂಥವರ ಜೊತೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಗಳಾಗಿ ಹೋಗಲು ನಾವು ಯಾರೂ ಸಿದ್ದರಿಲ್ಲ. ಅಂಥವರ ಜೊತೆ ಹೋಗಿ ಕಹಿ ಅನುಭವ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಗಿದೆ ಎಂದರು. ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಅವರ ಸಂಪರ್ಕ ಸಂಖ್ಯೆ 9449700218. ಮೇರುತಿ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಲು ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಅನುಮತಿ ಬೇಡ.
ಚಂದ್ರಶೇಖರರು ಹೇಳಿದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಚಿಂತನ
ನಡೆಸಲೇಬೇಕಾಗಿದೆ. ಈಗಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರ ಅಂಥ ವರ್ತನೆಗೆ ಕಾರಣವೇನು? ನಾವೆಲ್ಲಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿದ್ದೇವೆ?
ಪೋಷಕರ ಶಿಕ್ಷಕರ ಕರ್ತವ್ಯವೇನು? ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವಿದ್ಯೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಉತ್ತಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ಕೊಡುವ
ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಎಡವುತ್ತಿದ್ದೇವೆಯೆ? ಎಂದೆಲ್ಲ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸಬೇಕಾದ ವಿಷಯವಿದು. ಇದು ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರಿದರೆ
ಸಮಾಜದ ಆರೋಗ್ಯದ ಮೇಲೆ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವುದು ನಿಶ್ಚಯ.
೧೧.೩೫ಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಯಲು ತೊಡಗಿದೆವು. ಇಳಿಯುವುದು ನನಗೆ ಬಹಳ ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಏರುವಾಗ ಮೊದಲ ಗೇರಿನಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ಇಳಿಯುವಾಗ ಮೂರು ನಾಲ್ಕನೇ ಗೇರಿನಲ್ಲೇ ಇಳಿಯಲು ಬಲು ಖುಷಿ.
ಎರಡು ಗುಡ್ಡ ಇಳಿದಾಗುವಾಗ ೧೨.೧೫. ಅಲ್ಲಿ ನಾವು ಊಟ ಮಾಡಿದೆವು. ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಅಲ್ಲೇ ಕೂತಿದ್ದೆವು. ತಂಡದ ಪಟ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡು ಹೊರನಾಡು ಕಡೆಗೆ ಇಳಿಯಲು ಉಪಕ್ರಮಿಸಿದೆವು.
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕಡೆ ವಿರಳವಾಗಿ ಜಿಗಣೆ ದರ್ಶನ ಆಯಿತು. ಆದರೆ ರಕ್ತದಾನ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಲಭಿಸಲಿಲ್ಲ!
ಹೊರನಾಡಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬಸ್ ಇತ್ತು. ತುರ್ತು ಇದ್ದವರೆಲ್ಲ ಮೊದಲು ಹೊರಡುವ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಂಸೆಗೆ ತೆರಳಿದರು. ಅನ್ನಪೂರ್ಣೇಶ್ವರಿ ಅಮ್ಮನವರ ದರ್ಶನ (ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ) ಮಾಡಿದೆ. ದೇಗುಲದೊಳಗೆ ತೆರಳಲು ಉದ್ದದ ಸರತಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಜನ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಹೊರನಾಡು, ಕಳಸ, ಸಂಸೆಯಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾಫಿಹುಡಿ, ಚಹಾಪುಡಿ, ಏಲಕ್ಕಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.
ಮಂಜುಳಾ ಹಾಗೂ ಸಂಕಲ್ಪ ಹೊರನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡರು. ಮರುದಿನ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಬಸ್ ಹತ್ತುವ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿ ಅವರ ಚೀಲಗಳನ್ನು ಬೆಳಗ್ಗೆಯೇ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಸುಮಾರು ಮಂದಿ ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟಿದ್ದರು. ನಾವು ಉಳಿದವರು ಎರಡನೇ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ ಹೊರಟು ಸಂಸೆಗೆ ತಲಪಿದಾಗ ೪.೩೦. ನಾಲ್ಕು ದಿನವೂ ಸಂಜೆ ಸ್ವಾಗತ ಶರಬತ್ತು ಇತ್ತು.
ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ತಯಾರಾಗಿ ಬಂದಾಗ ನೀರುಳ್ಳಿ ಪಕೋಡ, ಬಾಳೆಹಣ್ಣು ಹಲುವ, ಕಾಫಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿಸಿತು. ಎರಡನೆ ಸಲ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂದಾಗಲಂತೂ ಎಲ್ಲರೂ ಸಡಗರದಿಂದ ಎದ್ದು ಪಕೋಡ ಸವಿದರು.
ಪ್ರಶಾಂತನ ಕಾರಲ್ಲಿ ಜನಾರ್ದನ, ವಿನಯಾ ಅವರ ಜೊತೆ ಒಂದು ಸೀಟು ಇದೆಯೆಂದಾಗ ನಾನು ಬರುವೆನೆಂದು ತಿಳಿಸಿದೆ. ೧೪ರ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹೊರಡುವುದು ಎಂದು ಇದ್ದದ್ದು ಅವತ್ತೇ ಸಂಜೆಯೇ ಹೊರಡೋಣ ಎಂದು ಪ್ರಶಾಂತ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದಾಗ ನಾವೆಲ್ಲ ಸೈ ಎಂದು ೫.೩೦ಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಟಾಟಾ ಮಾಡಿ ಕಾರೇರಿದೆವು. ಕೊಟ್ಟಿಗೆಹಾರದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣಭವನದಲ್ಲಿ ಜನಾರ್ದನ ಅವರು ನೀರುದೋಸೆ, ಬಜ್ಜಿ ಕೊಡಿಸಿ ಉದರ ಶಮನಗೊಳಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ,ನೀರುದೋಸೆ ಹಾಕುವ, ಬಜ್ಜಿ ಮಾಡುವ, ದೋಸೆ ಸರಬರಾಜು ಮಾಡುವ, ಮೇಜು ಒರೆಸುವ,ಹಣ ಪಡೆಯುವ ಸವ್ಯಸಾಚಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಕಂಡೆವು. ಅವನ ಕೆಲಸ ಕಂಡು, ಅಪಹರಿಸಿ ಮೈಸೂರಿಗೆ
ಎತ್ತಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋದರೆ ಹೇಗೆ ಎಂದೂ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತ್ತು! ಕೊಟ್ಟಿಗೆಹಾರದಲ್ಲಿ ದಿನದ ೨೪ ಗಂಟೆಯೂ ನೀರುದೋಸೆ ಸಿಗುತ್ತದಂತೆ. ಅಲ್ಲಿಯ ಎಲ್ಲಾ ಹೊಟೇಲುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ದೋಸೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ಮೂರು ದಿನದ ಚಾರಣವನ್ನು ಪರಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಸಂಘಟಕರ ಪರಿಶ್ರಮ ಅಪಾರ. ಯೂಥ್ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಮಂಗಳೂರು ಶಾಖೆಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಸುದರ್ಶನ ಪೈ ಹಾಗೂ ಅವರ ಬಳಗದವರು ಈ ಚಾರಣವನ್ನು ಬಹಳ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ನಡೆಸಿ ಎಲ್ಲರಿಂದ
ಪ್ರಶಂಸೆಗೊಳಗಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ನಮ್ಮ ಸಹಚಾರಣಿಗರೆಲ್ಲರ ಪರವಾಗಿ ಅನಂತಾನಂತ ಧನ್ಯವಾದ.
ಯೂಥ್ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಡೆಸುವ ಚಾರಣಗಳಲ್ಲಿ ಹತ್ತನ್ನೆರಡು
ಕಿಮೀ ನಡೆಯಲಿದ್ದು, ಒಂದೆರಡು ಕಿಲೋ ತೂಕ ಕಮ್ಮಿ ಆಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದಿರಾದರೆ ಅದು ನಮ್ಮ
ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆ.! ಚಾರಣ ಹೋಗಿ ಬಂದಬಳಿಕ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಸಿವೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವಿವಿಧ
ಬಗೆಯ ಭಕ್ಷ್ಯ ಭೋಜ್ಯ ಮಾಡಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವುಗಳಿಗೆ ನಾವು ನ್ಯಾಯ ಸಲ್ಲಿಸದೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೆ?
ಮಾಡಿದ ಅಡುಗೆಯನ್ನು ಸಾಕೆನಿಸುವಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾವೂ ಅಷ್ಟೇ ಅವರು ಬಡಿಸಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲವನ್ನೂ
ತೃಪ್ತಿಯಿಂದ ತಿಂದು ಪವಡಿಸುತ್ತೇವೆ. ಯೂಥ್ ಹಾಸ್ಟೆಲಿನ ವಿವಿಧ ಶಾಖೆಯವರು ನಡೆಸಿದ ಸುಮಾರು
ಚಾರಣದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ ಅನುಭವದಿಂದ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಅವರು ಚಾರಣಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಮಹತ್ತ್ವ ಕೊಡುತ್ತಾರೋ
ಅಷ್ಟೇ ಮುತುವರ್ಜಿ ತಿನ್ನುವ ಆಹಾರಗಳಲ್ಲೂ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಜೈ ಯೂಥ್ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್ಸ್.
ತುಂಬ ಜನರದ್ದು ಆಕ್ಷೇಪ ಇದೆ- ನಾನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವ
ಪ್ರತೀ ಚಾರಣ ವಿವರ ಬರೆಯುವಾಗ ಚಾರಣದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ಕೊಟ್ಟು ಬರೆಯುವಂತೆ, ಅಲ್ಲಿ ಬಡಿಸಿದ
ಖಾದ್ಯಗಳ ವಿವರಗಳಿಗೂ ಅಷ್ಟೇ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ ನೀಡಿ ಒಂದೂ ಬಿಡದೆ ನಮೂದಿಸುತ್ತೇನೆ. ಅದನ್ನು ಓದಿದಾಗ
ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿ ಬರುತ್ತಂತೆ! ಅವನ್ನು ಬರೆಯಬಾರದು ಎಂದು ನನಗೆ ಸಲಹೆಗಳು ಬಂದಿವೆ. ಆ ಸಲಹೆಗಳನ್ನು
ಇದುವರೆಗೂ ಮಾನ್ಯ ಮಾಡಿಲ್ಲ! ಮುಂದೆಯೂ ಮಾಡುವ
ಸಂಭವ ಇಲ್ಲ! ಏಕೆಂದರೆ ನನಗೆ ಚಾರಣದಷ್ಟೇ ಪ್ರೀತಿ ತಿನ್ನುವುದರಲ್ಲಿಯೂ ಇದೆ! ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಬದುಕಿರುವುದು ಎಂದೆನ್ನಲು ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ! ಉದರನಿಮಿತ್ತಂ ಬಹು ಬಹು ಖಾದ್ಯಂ!
ಮುಗಿಸುವ ಮುನ್ನ: ಮುಂದಿನ ಚಾರಣ ಯಾವಾಗ? ಎಲ್ಲಿಗೆ? ತಿಳಿಸಿ!
ನಮಸ್ಕಾರ
ರುಕ್ಮಿಣಿಮಾಲಾ
ಮೈಸೂರು
ಸವಿವರವಾದ ಚಾರಣದ ಲೇಖನ , ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುದ ನೀಡಿತು.
ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಅಳಿಸಿಧನ್ಯವಾದ
ಅಳಿಸಿ